Werawut' blogs

พระอุโบสถหลังเก่าแก่ของวัดกลางธรรมสาคร หรือ วัดกลาง ตำบลบ้านเกาะ อำเภอเมือง จังหวัดอุตรดิตถ์  สวัสดัครับ    วันนี้ผู้เขียนได้มีโอกาสเข้าไปเปิดหูเปิดตาในสิ่งที่เคยมองข้ามและคาดไม่ถึง เพราะวัดดังกล่าวเป็นวัดที่ผู้เขียนได้เคยเข้าไปเยี่ยมหลายครั้ง  แต่ด้วยความไร้การสังเกตและความอยากรู้เห็นทำให้พลาดในสิ่งที่น่าจะได้รู้ได้เห็นไปเสียนาน  เกริ่นนำมาขนาดนี้หลายท่านคงอยากรู้แล้วว่าวัดนี้มีอะไรดีและน่าสนใจจริงหรือไม่ ข้อมูลจาก http://www.dooasia.com และ https://th.wikipedia.org  ระบุเกี่ยวกับประวัติความเป็นมาไว้ว่า  วัดกลางธรรมสาคร เดิมชื่อวัดโพธาราม  ห่างจากตัวอำเภอ 3 กิโลเมตร   สร้างสมัยอยุธยาตอนปลาย ประมาณปี พ.ศ. 2285  ไม่ปรากฏชื่อผู้สร้าง  ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา ประมาณปี พ.ศ. 2300 เคยเป็นท่าจอดเรือ เพื่อเดินเท้าไปนมัสการพระแท่นศิลาอาสน์  ต่อมาลำน้ำเปลี่ยนทางเดินจึงเลิกใช้กัน และทางน้ำเดิมกลายเป็นบุ่งน้ำหน้าวัด  ชาวบ้านจึงเรียกวัดนี้ว่า วัดบุ่งวัดกลาง ปัจจุบันยังคงเหลือพระอุโบสถหลังเก่าอยู่ 1 หลัง  สภาพ ค่อนข้างทรุดโทรม  กรมศิลปากรได้ขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานแห่งชาติ และได

เห็ดเผาะที่เก็บได้จากสวน  จำนวน 33 ก้อน บ่ายของ วันที่ 11 พฤศจิกายน 2558   ผู้เขียนและครอบครัวได้เดินทางไปรดน้ำต้นไม้ที่ปลูกใหม่ในสวนตามปกติ  ซึ่งการรดน้ำในสวนของเราใช้วิธีการตักแล้วหิ้วไปรดตามจุดต่าง ๆ ที่ต้องการ ทั้งนี้เนื่องจากระบบน้ำประปาหมู่บ้านที่สวนของเราตั้งอยู่ยังอยู่ระหว่างการเปลี่ยนผ่านยังไม่แล้วเสร็จ  และอีกประการหนึ่งยังอยู่ระหว่างการตัดสินใจว่าจะลงทุนเจาะน้ำบาดาลดีหรือไม่  เห็ดเผาะที่เก็บได้จากสวน จำนวน 33 ก้อน ภายหลังที่รดน้ำต้นไม้เสร็จแล้ว  ผู้เขียนได้เดินไปสำรวจบริเวณโคนต้นพะยอมซึ่งขึ้นแข่งความสูงกับต้นกระท้อนอยู่ปัจจุบัน  พลันสายตาได้เห็นวัตถุทรงกลมคล้ายกับเห็ดเผาะปรากฏให้เห็นอยู่หลายจุดด้วยกัน  ค่อย ๆ หยิบขึ้นมาพิจารณาพร้อมทั้งเรียกภรรยาและลูกสาวให้มาดูด้วยกัน  ใช่ครับใช่เห็ดเผาะจริง ๆ ความรู้สึกในตอนนั้นมีทั้งดีใจ ประหลาดใจและเหลือเชื่อสุด ๆ  แต่ยังไม่ทราบว่าจะเป็นเห็ดเผาะหนังหรือเห็ดเผาะฝ้ายกันแน่  วันนั้นพวกเราช่วยกันหาขยายบริเวณออกไปได้จำนวน 33 ก้อน ส่วนหนึ่งของเห็ดเผาะที่เก็บได้จากสวน โคนต้นพะยอมเป็นจุดแรกที่พบเห็ดเผาะ

หอพระไตรปิฎก มหาเจดีย์  วัดปากห้วยฉลอง หมู่ที่ 4 ต.ผาเลือด อ.ท่าปลา จ.อุตรดิตถ์ บ่ายวันที่ 3 พฤศจิกายน 2558  ผู้เขียนและครอบครัวได้เดินทางไปยังวัดปากห้วยฉลอง  (หมู่บ้านห้วยฉลองเป็นกลุ่มบ้านเล็ก ๆ ที่ตั้งอยู่ใกล้ปากลำห้วยฉลอง ซึ่งเป็นธารน้ำสาขาไหลลงสู่แม่น้ำน่าน)  เพื่อเยี่ยมชมการดำเนินงานของทางวัด ซึ่งก็ได้รับการบอกเล่าโดยตรงจากท่านเจ้าอาวาสถึงการพัฒนาในด้านต่าง ๆ ของวัดมาโดยลำดับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งงานการก่อสร้าง หอพระไตรปิฎก มหาเจดีย์  ที่ได้การก่อสร้างมาตั้งแต่ปี 2554 ยังไม่แล้วเสร็จ  และจาก   http://pakhuaychalong.blogspot.com ทำให้ทราบข้อมูลที่น่าสนใจตามลำดับดังนี้ หอพระไตรปิฎก   คือ อาคารซึ่งใช้เป็น ที่เก็บคัมภีร์พระไตรปิฎก หรือ หนังสือพระธรรม คัมภีร์ในพระพุทธศาสนา หอพระไตรปิฎก จึงมีสถานะเท่ากับเป็น หอสมุดของวัด ส่วน พระมหาเจดีย์ ที่สร้างไว้ด้านบนสุดมีไว้เป็นที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ เป็นแหล่งให้การศึกษาเพื่อการเรียนรู้ ประวัติศาสตร์ เรื่องราวต่างๆ และเป็นพิพิธภัณฑ์ทางพุทธศาสนา และ หอพระไตรปิฎก มหาเจดีย์ แห่งนี้ ยังสร้างถวายเป็นพระราชกุศล แด่ ผู้มีพระคุณต่อแผ่น